Płytka kontra płytka
Fot.http://www.freedigitalphotos.net
Glazura, terakota, gres… W dwóch słowach chodzi o płytki ceramiczne. To wykończenie idealne dla każdej łazienki. Ich wybór jest bardzo duży. Czym się od siebie różnią i jakie jest ich zastosowanie? Na co należy zwrócić uwagę przy wyborze? Tego dowiesz się z poniższego artykułu.
Wszystkie praktyczne, estetyczne, dające pole do popisu w aranżacji łazienkowej. A mimo to różnią się między sobą. Płytki ceramiczne można podzielić na różne typy, pod względem: wykończenia ich powierzchni, zastosowania, właściwości oraz technologii ich produkcji.
W potocznym znaczeniu glazura to nic innego jak szklista powłoka. To od niej kafelki ścienne wzięły swoją nazwę, ponieważ w produkcji ich powierzchnię się szkliwi. Ale zanim do tego dojdzie, w pierwszym etapie wytwarza się je w technologii monoporozy . Oznacza to, że się je wypala raz, tak aby struktura płytki miała tzw.: czerep porowaty.
Następnie powierzchnię płytki pokrywana się warstwą szkliwa, od którego rodzaju i grubości zależy wygląd płytki, jej kolor, dekor oraz stopień połysku (płytki mogą być błyszczące, półmatowe lub matowe). Są stosunkowo kruche, łatwo się ścierają i nie są zbyt wytrzymałe na mechaniczne uszkodzenia, dlatego pokrywane są szkliwem ulepszającym parametry użytkowe. Ale na ścianie nic złego nie powinno im się stać.
Terakota (we włoskim języku oznacza „wypaloną ziemię”). To płytki kamionkowe, szkliwione, które formuje się przez prasowanie i jednokrotne wypalanie, tyle, że dużo wyższej temperaturze niż glazurę. Dzięki temu terakota odznacza się mniejszą nasiąkliwością wodną, w porównaniu z płytkami ściennymi, jest twardsza, a przez to odporniejsza na obciążenia a także uszkodzenia mechaniczne. W sam raz na łazienkową posadzkę.
Absolutnym hitem wśród płytek ceramicznych stał się ostatnio gres porcelanowy szkliwiony lub nieszkliwiony. Do niedawna materiał wykorzystywany przede wszystkim do wykładania powierzchni narażonych na duże ścieranie i działanie niskich temperatur np.: chodniki przed domem, tarasy, garaże i budynki publiczne. Z czasem zawędrował pod dachy, na domowe posadzki.
Dziś, coraz chętniej wykładamy nim ściany. Podobnie jak terakota, gres to odmiana kamionki porcelanowej jednokrotnie wypalanej w bardzo wysokiej temperaturze, a wcześniej poddawanej naciskowi czyli prasowaniu. Gres porcelanowy ma mocno spieczony czerep, dzięki czemu najmniej nasiąka wodą ze wszystkich materiałów ceramicznych. Charakteryzuje się znakomitą wytrzymałością na ścieranie, uszkodzenia mechaniczne i odpornością na działanie środków chemicznych. Do łazienki jak znalazł!
W sklepach możemy spotkać się z płytkami ceramicznymi w różnych gatunkach. W zależności od klasy płytek zależy ich cena, a co za tym idzie – jakość.
Wyróżnia się 4 gatunki płytek ceramicznych. Płytki pierwszego gatunku są porównywalne ze wzorcem producenta, nie widać gołym okiem na nich defektów, a ilość płytek z wadą nie może przekraczać 5 procent. W drugim gatunku defekty na powierzchni płytek są widoczne, choć z reguły są niewielkie i dotyczą materiału lub kolorystyki. Ilość uszkodzonych płytek może wynosić więcej niż 5 procent. Tyle samo może być uszkodzonych płytek w przypadku płytek trzeciego gatunku.
Czwarty gatunek płytek zwany jest potocznie „prosto z pieca” i dotyczy płytek pakowanych są bez selekcji.
W przypadku gatunków II, III i "prosto z pieca" możemy mieć problemy z uznaniem reklamacji.
Warto tylko wiedzieć, że pojęcie gatunku i określające go warunki nie są dokładnie sprecyzowane i mogą dla każdego producenta oznaczać co innego. Dobrze zatem przed zakupem zapytać w sklepie o podstawę selekcji płytek i jaka nieprawidłowość uznawana jest za ich wadę.
Jakie płytki do łazienki?
Wszystkie praktyczne, estetyczne, dające pole do popisu w aranżacji łazienkowej. A mimo to różnią się między sobą. Płytki ceramiczne można podzielić na różne typy, pod względem: wykończenia ich powierzchni, zastosowania, właściwości oraz technologii ich produkcji.
Glazura na ścianę
W potocznym znaczeniu glazura to nic innego jak szklista powłoka. To od niej kafelki ścienne wzięły swoją nazwę, ponieważ w produkcji ich powierzchnię się szkliwi. Ale zanim do tego dojdzie, w pierwszym etapie wytwarza się je w technologii monoporozy . Oznacza to, że się je wypala raz, tak aby struktura płytki miała tzw.: czerep porowaty.
Następnie powierzchnię płytki pokrywana się warstwą szkliwa, od którego rodzaju i grubości zależy wygląd płytki, jej kolor, dekor oraz stopień połysku (płytki mogą być błyszczące, półmatowe lub matowe). Są stosunkowo kruche, łatwo się ścierają i nie są zbyt wytrzymałe na mechaniczne uszkodzenia, dlatego pokrywane są szkliwem ulepszającym parametry użytkowe. Ale na ścianie nic złego nie powinno im się stać.
Terakota na podłogę
Terakota (we włoskim języku oznacza „wypaloną ziemię”). To płytki kamionkowe, szkliwione, które formuje się przez prasowanie i jednokrotne wypalanie, tyle, że dużo wyższej temperaturze niż glazurę. Dzięki temu terakota odznacza się mniejszą nasiąkliwością wodną, w porównaniu z płytkami ściennymi, jest twardsza, a przez to odporniejsza na obciążenia a także uszkodzenia mechaniczne. W sam raz na łazienkową posadzkę.
Gres tu i tam
Absolutnym hitem wśród płytek ceramicznych stał się ostatnio gres porcelanowy szkliwiony lub nieszkliwiony. Do niedawna materiał wykorzystywany przede wszystkim do wykładania powierzchni narażonych na duże ścieranie i działanie niskich temperatur np.: chodniki przed domem, tarasy, garaże i budynki publiczne. Z czasem zawędrował pod dachy, na domowe posadzki.
Dziś, coraz chętniej wykładamy nim ściany. Podobnie jak terakota, gres to odmiana kamionki porcelanowej jednokrotnie wypalanej w bardzo wysokiej temperaturze, a wcześniej poddawanej naciskowi czyli prasowaniu. Gres porcelanowy ma mocno spieczony czerep, dzięki czemu najmniej nasiąka wodą ze wszystkich materiałów ceramicznych. Charakteryzuje się znakomitą wytrzymałością na ścieranie, uszkodzenia mechaniczne i odpornością na działanie środków chemicznych. Do łazienki jak znalazł!
Płytka płytce nierówna
W sklepach możemy spotkać się z płytkami ceramicznymi w różnych gatunkach. W zależności od klasy płytek zależy ich cena, a co za tym idzie – jakość.
Wyróżnia się 4 gatunki płytek ceramicznych. Płytki pierwszego gatunku są porównywalne ze wzorcem producenta, nie widać gołym okiem na nich defektów, a ilość płytek z wadą nie może przekraczać 5 procent. W drugim gatunku defekty na powierzchni płytek są widoczne, choć z reguły są niewielkie i dotyczą materiału lub kolorystyki. Ilość uszkodzonych płytek może wynosić więcej niż 5 procent. Tyle samo może być uszkodzonych płytek w przypadku płytek trzeciego gatunku.
Czwarty gatunek płytek zwany jest potocznie „prosto z pieca” i dotyczy płytek pakowanych są bez selekcji.
W przypadku gatunków II, III i "prosto z pieca" możemy mieć problemy z uznaniem reklamacji.
Warto tylko wiedzieć, że pojęcie gatunku i określające go warunki nie są dokładnie sprecyzowane i mogą dla każdego producenta oznaczać co innego. Dobrze zatem przed zakupem zapytać w sklepie o podstawę selekcji płytek i jaka nieprawidłowość uznawana jest za ich wadę.
Data publikacji: 14.06.2012
